بـا تـمـوم وجــودش بـخـواد
درد من حصار برکه نیست
درد من زیستن با ماهیانی است که
فکر دریا به ذهنشان خطور نکرده است
مــــــن اینگــــــونه ام
دلتــــــنگی هــــــایم
یــــــا از چــــــشمانم می آینــــــد
یــــــا گاهــــــی بــــــر کاغــــــذ
شــــــاید هم گــــــاهی در دلــــــم
و نتــــــوانم وصــــــف کــــــنم آن هــــــارا
از دلتنــــــگی لبــــــریــــــزم
آری ایــــــن آدم ضعیــــــف
مـــــــنم کــــــه دلتنــــــگ
تــــــــــــو اَم!
تظاهــــــر بـہ شــآدے مے کــُنم
حــَرف میــزنم
مـثل ِ هـَمـہ
امـ ـ ــ ـآ
خیلے وقـت اسـت مرده ام
اونایتی کـه با یه نـه
گفتـن میفهـمی نبــاید اصـرار کنـی…
وقتـی
بهـت اخم میکنه بایـد شالـتو بکشـی جلـو…
اونایـی
که وقـتی میخـوای از پیششـون بری دسـت میکشـن رو لب…
میگـن
:کمرنـگ کن رژتـو…
وقتی
تو یه جمـع اید از بغلـتون تکون نمیـخوره…
وایمیسـته
سر کوچـه تاتـو بری خونـه…
اگـه
بخـوای اشتـباه کنـی پیـش خـودت بگـی اگـه بفهـمه میکـشتم…
قـبل
مهمـونی بایـد لباستو بهـش نـشـون بـدی تـا okبـده…
اونایـی
کـه خنـده هـاش مـاله تو.اخمـاش مال بقیـه سـ…
ایـن
یعــــــــنی غیــــــرت مرد…. نه تعــــصب، نـه شــــــــکاکی… نـه…
گاه آدمی تنهاتر از آن است
...
